مقایسه اثر درمانی ریسپریدون و آرپیپرازول در ترکیب با والپروات سدیم در بیماران مانیای حاد یا مختلط

مقدمه: با افزایش تعداد عوامل درمانی مؤثر، مانیا همچنان یک مشکل چالش برانگیز برای سیستم‌های بهداشتی درمانی باقی مانده است. این مطالعه مقایسه اثر درمانی ریسپریدون و آریپپرازول در ترکیب با والپروات سدیم در بیماران دو قطبی مانیای حاد یا با دوره مختلط بستری شده در بیمارستان روانپزشکی رازی تهران می‌باشد. روش کار: این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی تصادفی دو سو کور در دو گروه 20 نفره (18-65 سال) بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی نوع یک در دورهٔ مانیا یا مختلط، انجام شد. بیماران به طور تصادفی، در دو گروه دریافت کننده آریپیپرازول و ریسپریدون در ترکیب با والپروات سدیم قرار گرفتند و پاسخ درمانی با مقیاس یانگ و میزان افزایش وزن در هفته 3 و 6 ارزیابی شد داده‌ها با استفاده از آزمون‌های کای- دو، تی زوجی و تحلیل کوواریانس و اندازه گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: شرکت کنندگان از نظر مشخصات دموگرافیک تفاوت معناداری نداشتند ارزیابی پاسخ درمانی بعد از هفته‌های 3 و 6 (کاهش 50 درصدی در مقیاس یانگ) در هر دو گروه اختلاف معنی داری بین دو ترکیب درمانی را نشان نداد ترکیب والپرات سدیم و ریسپریدون افزایش وزن بیشتری را در پایان هفته 6 نسبت به ترکیب والپرات و آرپیپرازول نشان داد (001/0 > P). نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه ترکیب‌های دارویی ذکر شده در اختلال دو قطبی نوع یک با دورهٔ مانیا یا مختلط مؤثر و دارای اثر درمانی مشابهی بود و به طوری که هر دو درمان مؤثر و قابل استفاده است. لیکن با توجه به افزایش وزن کمتر ترکیب والپروات و آریپیپرازول در بیماران مستعد افزایش وزن، به این ترکیب به عنوان درمانی مناسب، کم ضررتر و موثرتر توصیه می‌شود.